آمدم ای شاه ....

               امروز که سر بر حرمت مي آيم

انگار تمام عشق کامل شده است

اي ضامن آهو ! به غريبي سوگند

دل کندن از اين ضريح مشکل شده است 

 

 امشب از خیال تو غوغاست در دلم

آشوب عشق آن قد و بالاست در دلم

خوابم شکست و مردم چشمم به خون نشست

تا فتنه ی خیال تو برخاست در دلم

خاموشی لبم نه ز بی دردی و رضاست

از چشم من ببین که چو غوغاست در دلم

من نالی خوش نوایم و خاموش ای دریغ

لب بر لبم بنه که نواهاست در دلم

دستی به سینه ی من شوریده سر گذار

بنگر چه آتشی ز تو برپاست در دلم

زین موج اشک تفته و توفان آه سرد

ای دیده هوش دار که دریاست در دلم

باری امید خویش به دلداری ام فرست

دانی که آرزوی تو تنهاست در دلم

                                                 همین !!!!

تکرار....

   
تکرار می شود
دل تنگ می شود
تکرار می شوم !
دلتنگ می شوم
وقتی ...
دلم برای دل نوشته تنگ می شود
دلتنگ میشوم...
تکرار می شوم...
تکرار میشود
تکرار...
دل...
قربونت برم خداجون
دارم توی نعمتهات غرق می شم
شکرت ، شکرت ، شکرت...
نمیدونم "شکر" و "دوست داشتن" رو چه جوری بگم که تکراری نباشه ؟!
ضعف ، ضعف ، ضعف !

تسلیم ، تسلیم ، تسلیم...!

   

غم تو خجسته بادا که غمی است جاودانی ......

  غم تو خجسته بادا که غمی است جاودانی    ندهم چنین غمی را به هزار شادمانی

        

---

                                      کربلا ای کربلا...

بـــــــــــــاز می آید نوایی آشنا                          کربلا ای کربلا   

می رسد بر گوش من بانگ درا                         کربلا ای کربلا

کاروان عشـــــــق در دشت بلا                          کربلا ای کربلا

* 

بنگر آنســــــو زاده ی امّ البنین                           ماه رخشان زمین

غرق خون از تیرهای کفــر و کین                       باز آنسوتر ببین

دستهـــای عشــــق را از تن جدا                         کربلا ای کربلا

* 

در محاق خون ببین رخسار ماه                         خیمه ها در اشک و آه

ضجّه ی   لب تشنگـان بی پناه                           طفلکان بیگناه

عرشیان با ضجّه هاشان همنوا                          کربلا ای کربلا

 *

کربلا از شبـــــــه پیغمبــــر بگو                          تالی حیدر بگو

زان یل بشکــــوه و  نام آور بگو                        از علی اکبر بگو

چون پدر یاریگـــــــــــر دین خدا                          کربلا ای کربلا

 *

 نوجوانی مردتر از هر چه مرد                               جان او آمد به درد

از امـــامش یافت تا اذن نبرد                                 حمله ای جانانه کرد

نعره زد: این است پور مجتبی                                کربلا ای کربلا

* 

 داستان عشق را از ســــر بگو                          از غمی دیگر بگو

شمّه ای از آن گــــــل پرپر بگو                            از علی اصغر بگو

از گلــــــــوی پاره از تیر جفــــا                             کربلا ای کربلا

***

عصر عاشــــورا سکوتی مرگبار                       لحظه هایش سوگوار

خسته و آشفته یــــــــــال و بیقرار                       ذوالجناح بی سوار

باز می گردد به ســــوی خیمه ها                        کربلا ای کربلا... 

                                           

قصه کربلا   تازه از فردای عاشورا شروع شد ...

امان از دل زینب ....

                                      

روزی مردی , عقربی را دید که درون آب دست و پا می زند . او تصمیم گرفت عقرب را نجات دهد , اما عقرب انگشت او را نیش زد.
مرد باز هم سعی کرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد , اما عقرب بار دیگر او را نیش زد
رهگذری او را دید و پرسید:"برای چه عقربی را که نیش می زند , نجات می دهی"
مرد پاسخ داد:"این طبیعت عقرب است که نیش بزند ولی طبیعت من این است که عشق بورزم" .
چرا باید مانع عشق ورزیدن شوم فقط به این دلیل که عقرب طبیعتا نیش می زند؟

عشق ورزی را متوقف نساز . لطف و مهربانی خود را دریغ نکن حتی اگر دیگران تو را بیازارند.

 
بدانید :
خوب بودن (( به خدا )) سهل ترین كار است
و نمی دانم،
                كه چرا انسان،
                                   تا این حد،
                                                با خوبی،
                                                            بیگانه است!

                                                                      و همین درد مرا می آزارد! 

دوستان خوب من سلام ...

دارم يك روزاي قشنگ والبته سختي رو تجربه  مي كنم اصلا فكر نمي كردم منم دم لاي تله بدم و تازه اين همه هم برام كسي مهم بشه ...

شايد ....

گمانم گلي هست كه مرا اهلي كرده باشد ...گمانم ......

روز مبادا!

روز مبادا

وقتي تو نيستي

ه هست هاي ما

 چونانکه بايدند

 نه بايد ها ...

مثل هميشه آخر حرفم

 و حرف آخرم را

با بغض مي خورم

عمري است

 لبخندهاي لاغر خود را

در دل ذخيره مي کنم :

باشد براي روز مبادا !

اما

 در صفحه هاي تقويم

 روزي به نام روز مبادا نيست

آن روز هر چه باشد

روزي شبيه ديروز

روزي شبيه فردا

روزي درست مثل همين روزهاي ماست

 اما کسي چه مي داند ؟

شايد

 امروز نيز روز مبادا باشد!

وقتي تو نيستي

نه هست هاي ما

 چونانکه بايدند

نه بايد ها ...

هر روز بي تو

 روز مباداست !

دوست  تهراني  و مهربان  من !!!

من هنوز زنده ام و هنوز چشم انتظار لحظه ديدار دوباره شما . البته گويا گراهم بل هنوز به شهر شما سفر نكرده !!!! دلم برايتان تنگ شده ، قطعا هر وقت حرم مي رم يكي از كساني كه يادشان مي  افتم شما و دوستانتان هستيد  ما رو هم دعا كنيد

‌

اگه در عرفه سيمتان وصل شد منو از دعا فراموش نكيند ...

التماس دعا 

 

دوستت دارم ...

روزی مورچه ای دانه درشتی برداشته بود و در بیابان می رفت.

از او پرسیدند:کجا می روی؟

گفت: می خواهم این دانه را برای دوستم که در شهری دیگر زندگی می کند ببرم.

گفتند:واقعا که مسخره ای!تو اگر هزار سال هم عمر کنی نمی توانی این همه راه را پشت سر بگذاری و از کوهستانها بگذری تا به او برسی.

مورچه گفت:مهم نیست . همین که من در این مسیر باشم ، او خودش می فهمد که دوستش دارم.

مهربانی را اگر قسمت کنیم

من یقین دارم به ما هم میرسد
آدمی گر ایستد بر بام عشق

دستهایش تا خدا هم میرسد

من نه عاشق هستم
و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم هستم و یک حس غریب
که به صد عشق و هوس می ارزد
من خودم هستم و یک دنیا ذکر
که درونم لبریز
شده از شعر حقیقت جویی
*
من خودم هستم و هم زیبایم
من خودم هستم و پا برجایم
*
من دلم می خواهد ساعتی غرق درونم باشم
عاری از عاطفه ها
تهی از موج سراب
دورتر از رفقا
خالی از هرچه فراق
من نه عاشق هستم
نه حزینِ غمِ تنهایی ها
من نه عاشق هستم
و نه محتاج نوازش یا مهر
*
من دلم تنگ خودم گشته و بس
منشینید کنارم
پی دلجویی و خوش گفتاری
که دلم از سخنان غم و شادی پر شد
*
من نه عاشق هستم
و نه محتاجِ نگاهی
من خودم هستم و مِی
با دلم هستم و هم سازی نِی
مستی ام را نپرانید به یک جمله ی...........«هِی»

بعدالتحریر:حقیقت ،آینه ای بود که از دستان خداوند به زمین افتاد و شکست .پس هر کس تکه ای برداشت و خودش را در آن دید و پنداشت حقیقت در دست اوست . حقیقت اما در میان مردمان پخش بود

و من منتظر یک پاسخم .....

همین که دوستت دارم کافی نیست ؟؟؟؟

یار در ماست ....

بسم رب النور

از دوست درد ماند و

از یار یادگاری ......

اولین روز دبستان بازگرد
      کودکی ها شاد و خندان باز گرد
         باز گرد ای خاطرات کودکی
              بر سوار اسب های چوبکی
                خاطرات کودکی زیباترند
                    یادگاران کهن مانا ترند
                      درسهای سال اول ساده بود
                         آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد و چاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است
                     کاکلی گنجشککی باهوش بود
                            فیل نادانی برایش موش بود
                                با وجود سوز و سرمای شدید
                                    ریز علی پیراهن از تن می درید
                                        تا درون نیمکت جا می شدیم
                                            ما پر از تصمیم کبری می شدیم
پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
                                                    گرمی دستانمان از آه بود
                                                          برگ دفتر ها به رنگ کاه بود
                                                                    مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
                                                                          خش خش جاروی با پا روی برگ
همکلاسیهای من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید
همکلاسیهای درد و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار
بچه های دکه سیگار سرد
کودکان کوچک اما مرد مرد
                کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
                    جمع بودن بود و تفریقی نبود
                        شديم کاش می شد باز کوچک می
                            لا اقل یک روز کودک می شدیم
یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش
ای معلم نام و هم یادت به خیر
یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من
بازگرد این مشقها را خط بزن

ادامه مطلب را در ادامه مطلب بخوانید

ادامه نوشته

باز دوباره این دلم ....

آغاز...

^{خدايا..پروردگارا...ياريم کن که شوق پروازراهميشه درخود زنده نگهدارم .....}

^{خدايا...توخود می دانی که بدترين دردبرای يک انسان دورماندن ازحقيقت خويشتن}

^{ورهاشدن درگرداب فراموشی وسردرگمی است...}

^{پس توای کردگار بی همتا مرا ياری کن که به حقيقت انسان بودن پی ببرم تابتوانم}

^{روزبه روزبه تو که سر چشمه تمام حقيقت هايی نزديک ونزديکتر شوم....}

^{آمــیــن...}

ما هرگز نخواهيم مرد .تا وقتي كه جرقه اي از عشق وجود دارد .

هر چند كه آن جرقه در ظاهر نفرت بنمايد با اين حال از قلب بيرون مي زند مثل دانه اي كه از زمين يخ زده سر بيرون مي كند وما قدرت خاموش كردن اين جرقه را نداريم حتي با مرگ جسماني .

میانه ...

آسمان هست

من هستم

مثل يک پرستوي مهاجر با حسي غريب

اما نه براي تو و نه براي هيچکس

در کنار اين مردم

شايد حضور صدايي نتواند نگاههايي چنين سنگين را جا به جا کند

شايد براي باور وجودم اثباتي لازم باشد

اما من وجود دارم

براي تنهايي ديوارهاي اتاق

براي انتظار قلبهاي بدون عکس

براي ترک خوردگي روح باغچه

من هستم .....با قلبي شکسته اما در حال تپيدن جدا از همه بودنها

همانطور که آسمان هست

^{اولش فکر نمیکردم که دلم رو برده باشه}

^{یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه}

^{اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد}

^{به تو گفتمو دلت از قصه من با خبر شد}

^{آخ که چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن}

^{رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن}

<sup>اما روح من یه دریاست پر از موج و تلاطم

ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم</sup>

همین....!!!!

پ.ن

پست تکراریه ... راستش ۲ مرتبه نوشتم و باز پاکشون کردم ... میترسم بنویسم خیلی می ترسم

۲- برام دعا کنید تو بیمارستان دلم برای همه تنگ شده بود برای یکی خیلی ...

۳- کمی چیز شما بهش چی میگین ؟آها جیگر برای ابراز خیلی چیزا ...... کسی فروشی نداره ؟؟

پاداش سکوت ....

بسم رب العرش ....

روزها گذشت و گنجشک به خدا هیچ نگفت.

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان اینگونه می گفت:

"می آید...من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش در خود نگه می دارد"

و سر انجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست

فرشتگان چشم به لبهایش دوختند..

گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود:

"با من بگو از آنچه سنگینی سینه توست"

گنجشک گفت:"لانه کوچکی داشتم آرامگاه خستگی هایم بود و سر پناه بی کسی ام تو همان را هم از من گرفتی

این توفان بی موقع چه بود؟

چه می خواستی از لانه محقرم؟

کجای دنیای تو را گرفته بود؟"

و سنگینی بغض راه بر کلامش بست.

سکوتی بر عرش طنین انداز شد.

فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت:"ماری در راه لانه ت بود.

خواب بودی باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند

آن گاه تو از کمین مار پر گشودی."

گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود.

خدا گفت:"و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام بر خواستی"

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود.

ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت.

های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد.

من امروز بابت تمام گذشته هایم از خدا ممنونم. .

دلم تنگ است ...

چرا کسی نمیس خواد بفهمه تو این سنگستان دل ما چی می گذره ... ؟

گرفتن تصمیم ؟؟؟

سخته سخت سخت .......!!!

تصمصم برای یک عمر زندگی ...

خدایا به من هم بگو... بگو چه کار کنم ؟

عشق؟؟؟

پس چرا کسی کمکم نمی کند ؟؟؟

دوست داشتن حس غریبی است که میتوانی هر لحظه

هزاران بار متفاوت تر از لحظه پیش تجربه اش کنی

حرف می زنی و می نویسی و می خوانی ...

و نمیدانی که واژه ها را کدامین آوا به تو هدیه می دهد

وقتی تمام شد ماندگار می شود برای ابد

و تو هنوز نمی دانی که درمیان معجزه غریب عشق هاج و واج مانده ای !

روزها، ماه ها و سالها میگذرد

و تو هنوز نمیدانی که می توانی معجزه ات را به کسی دیگر هدیه دهی

معجزه عشقی ماندگار را...

واژگانم گم شده‌اند

خود را نمي‌يابم در ميان اين همه كلمه

غريق اشك‌هايي كه غريبانه مي‌گريند خاطرات تو را ...

***

فاصله، فاصله، فاصله

فاصله‌اي كه حقيقت ندارد جز در ذهن‌مان

و زورق كودكانه‌ام

كه اميد رسيدن دارد

***

من سكوت امواج را مي شنوم ....

همین !!!!

برام دعا کنید ی خوام یه تصمیم بگیرم .

^{سلام ....}

چيزهايي را که از کفمان ميرود؛و باز نميگردد؛حق است که به خاطره تبديل کنيم و در حافظه نگه داريم؛اما نگذاريم که عشق در حد يک خاطره حقير و مصرفي شود

.ترک عشق کنيم بهتر از آن است که عشق را به يک مشت ياد بي رنگ و بو تبديل کنيم؛يادهاي بي صدايي که صدا را در ذهن فرسوده خويش و نه در روح؛به آن مي افزاييم تا رياکارانه باور کنيم؛ که هنوز فريادهاي دوست داشتن را ميشنويم.باز هم صبر ميکنم.کمي ديگر.اما يکروز بايد به تمام حرفهايم گوش بسپاري؛يک خانه تکاني کاملن جدي؛يک خانه تکاني تا تمامي آنچه را که کهنگي پذير است؛دور بريزيم.دور دور دور.کهنه شده ها را؛نه قديمي ها را.من تسليم اين گردباد کوبنده ضد زندگي که اسمش را زندگي روزمره گذاشته اند نميشوم.زندگي روزمره همه زندگي است.ما اگر تمامي لحظه هاي زندگيمان را زندگي کنيم؛ديگر چندان جايي براي خاطره هاي عاشقانه احساسي رقت انگيز باقي نمي ماند.يک بار بايد عاشق ديگري شد.اما يکبار نبايد زندگي کرد.و زندگي را نبايد يک قطعه کامل غير قابل تقسيم به اجزا فرض کرد:يک گلدان؛يک کوزه؛ يک کاسه؛... نه....زندگي به اجزا بي شماري قابل تقسيم است که هر جز به تنهایی زندگیست.و کل زندگی باز هم زندگی.چه کنیم که نام جزئ و کل یکیست؟چه کنیم؟اما اگر قرار باشد که ما فقط یکبار زندگی کنیم؛زندگی چیزی بسیار زشت و مبتذل خواهد شد.همانطور که اگر دوبار عاشق شویم عشق چیزی بی اعتبار و بی معنی میشود.مگذار که عشق به عادت دوست داشتن تبدیل شود.عشق؛عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست؛پیوسته نو کردن خواستنی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن.تازگی ذات عشق است و طراوت بافت عشق.چگونه میشود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟

از شباهت بیزارم.شباهت میان این آواز و آن آواز؛این کلام عاشقانه و آن کلام؛این نگاه و آن نگاه؛دیروز و امروز.از شباهت به تکرار میرسیم و از تکرار به بیهودگی و از بیهودگی به خستگی و نفرت.نامه های عاشقانه پرشوز نوشتن؛از متداول ترین بازیهای مبتذل عصر ما شده استچرا که عشق را محک نمیتوان زد.و هیچ معیاری در کار نیست.عشق آنگاه که به واژه تبدیل شد و به نگاه و به آواز؛ و به نامه و به اشک و به شعر و درربسته بندیهای کاملن مشابه؛به مشتریان تشنه عرضه شد؛در هر بازار مسقفی هم میتوان آن را خرید و به معشوق هدیه کردو همین عشق را تحقیر کرده است.تولید انبوه راه را مدتهاست که بر نامکرر بودن عشق بسته است...

چه کسی گفته عاشقی جرم است ؟؟؟؟ ؟

 

   بشنو از نی چون حکایت می کند ...

نام : کلاس بی کلاس

شماره شناسنامه: ۸۹۹۷

تاریخ تولد :۲۲/۹/۸۳

و من متولد شدم ... در آستانه فصلی سرد ....

 

 

 

چی باید گفت؟ 

۴ سال گذشت ...

۴ سال از روزهای قشنگ زندگیم ...

۴ سال گذشت و خیلی ها آمدند و رفتند ..  لیلا و ناهید و نیلو و عماد و فهیمه و خاله جون سحر و فریدا و  ...

۴ سال گذشت با خاطراتی به  طرح صدف ...  که هر کدامشون برای یه عمر کافی بود 

به راستی چی می شه گفت ؟  

این یه وبلاگ نیست یک عمر زندگیه ...

 خاطرات روزهای تلخ جدایی خاطرات شیرین روزهای عاشقانه  خاطرات تنهایی هام ....

شاید خیلی ها برای تفنن چیزی بنویسند اما من با تک تک پست های  وبلاگم زندگی کردم  

 و شاید زندگی  همین باشد نفسی و همین!!!!

تولد وبلاگم مبارک .

پی نوشت :

۱- خدمت سر بازی من هم تموم شد به همین راحتی ... .!!!! ۱/۱۰/۸۷ برای من یک روز پر خاطره خواهد شد و یک قسمت مهم از زندگیم  به پایان می رسه  و دیگه باید به فکر خیلی چیزهای دیگه باشم .. خدایا من با این همه خاطرات خوب سر بازی چه کار کنم ؟

۲- عید غدیر و عید ولایت و باز هم درب باز منزل ما و  چشم انتظاری برای دیدار دوستان ..

 

سلام که می کنم ...

سلام که می کنم

انگار همه دنیا شبنم کوچکی است در  دستانم

آب می شود و می پیوندد به خیالی که از آن متولد شده است

دلم همیشه می گیرد اما این بار

این بار برای ثانیه هایم، برای اشکهایم، برای لبخندها و شادیهایم مهلتی نمی خواهم

این بار سراسر، زندگی ام

تمام زندگی.

این بار می خواهم قطره باشم و به دریا ملحق شوم

نه قطره ای که به چشم آید، نه آنکه همیشه دیده شود

می خواهم ذوب شوم در امواجی که از همه سو می آیند و می روند

بگذار ثانیه هایم در فاصله های آمدنت گم شوند

آنچنان که خود گمشده ام

می تو انم برای همیشه سکوت کنم اما سکوت مرا چه کسی خواهد شنید؟

می توانم برای همیشه ستاره ای باشم در کهکشانی دور اما چه کسی مرا ستاره خود خواهد نامید؟

می توانم اوج بگیرم و با لا روم تا هرآنجا که بخواهم اما چه کسی پس از من آروزی پرواز خواهد کرد؟

مي خواهم قطره شوم ...

 

 مائدهای زمینی

  ناتانائیل آرزو مکن که خدا را در جایی جز همه جا بیابی .هر مخلوقی نشانی از خداست

 و هیچ مخلوقی او را هویدا نمی سازد. همان دم که مخلوقی نظر ما را به خویشتن

 منحصر کند ما را از خدا برمی گرداند.ما همگی اعتقاد داریم که باید خدا را کشف کرد

 دریغا که نمی دانیم هم چنان که در انتظار او به سر می بریم به کدام درگاه نیاز آوریم

 سرانجام این طور نیز می گوییم که او در همه جاهست هر جا و نایافتنی است.

 به هر کجا بروی جز خدا چیزی را دیدار نمی توانی کرد.

 خدا همان است که پیش روی ماست .

 ناتانائیل ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در چیزی که به آن می نگری .

 ناتانائیل من شوق را به تو خواهم آموخت . اعمال ما به ما وابسته است هم چنان

 که درخشندگی به فسفر. درست است که اعمال ما ما را می سوزانند ولی تابندگی ما

  از همین است و اگر روح ما ارزش چیزی را داشته دلیل بر آن است که سخت تر از

  دیگران سوخته است.برای من خواندن این که شن ساحل نرم است کافی نیست می خواهم

  پای برهنه ام این را حس کند. معرفتی که قبل از آن احساسی نباشد برای من بیهوده است.

 هرگز در این جهان چیزی ندیده ام که حتی اندکی زیبا باشد مگر آن که فورا آرزو کرده ام

 تا همهء مهر من آن را در بر گیرد.                          

                                                                                                        (آندره ژید)

و اما.....

همین !!!!

 

دوره گردم وتو کوچه در به درم ....

آغاز...  

 السلام عليک يا فاطمة الزهراء

السلام عليک يا سيدة نساء العالمين من الأولين و الآخرين

السلام عليک ايتها الصديقة الشهيدة

ای بانوی آسمانی

 آسمان اين‌ شبها كه مي‌رسد، عجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش

تازه مي‌شود و زخم شرمش سر باز مي‌كند...

زينب و ام‌كلثوم، كائنات را با موهاي خويش پريشان مي‌كردند. چروك بر

پيشاني آسمان افتاده بودزمين از درد به خود مي‌پيچيدناله‌هاي فرشتگان

داغ پيامبر را دوچندان مي‌كرد...

ولي چه بود آنچه آفرينش را بر پاي نگاه مي‌داشت؟

 آسمان، اين‌ شبها كه مي‌رسدعجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش تازه

مي‌شود و زخم شرمش، سر باز مي‌كند.

ملكوتيان حق دارند سر بر ديوار عرش بگذارند و هاي‌هاي گريه كنند.

و تنها خداست كه مي‌تواندتسلاي دل علي باشد.

 ماه حق دارد كه گوشه اختفا را بر گريه اختيار كند و ستارگان چه كنند، اگر

سر بر شانه يكديگر نگذارند و مصيبت را زبان نگيرند

آن خانه نمي‌دانم آن شب به چه قدرتي بر پاي ايستاده بود آن مدينه چه

مدينه‌اي بود كه چنين مصيبتي را تاب آورد و در هم نشكست آن چه  

قبرستاني بود كه سرچشمه عصمت را در خويش فرو برد و دم بر نياورد، آن

چه خاكي بود كه به خود جرأت داد، فاطمه را از علي جدا كند؟

چرا آن خانه بر جاي ماند؟ چرا مدينه ويران نشد؟ چرا آسمان در خود نپيچيد؟

چرا بغض زمين نتركيد؟ چرا عالم فرو نريخت؟...  

 

   فقط به عشق بانوی آیینه وآب

     

میانه....

راز 

  تمام رنج هامان

  تاوان آن سیلی است 

 آه ای ستون سترگ و مهربان کائنات

 چهره کبود تو

 راز اعتراض ملائک بود

 بانو!

 نمی یابمت

 اما در کنار تو

 گریه مرسوم است

 مگر می توان پهلوی تو بود

 وشکسته نبود؟

ماه خسته

 بانوی صبر بانوی شبهای خسته ام !

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام !

 بازوی من !توان من! آرامش دلم !

 بانو ببخش که بی تو نشسته ام

 سر در درون چاه اگر راز گفته ام

 من داغدار قامت آن ماه خسته ام

 دل بسته تو بوده ام ای کوثر زلال

 بعد تو من به هیچ کسی دل نبسته ام

 نفرین به دشمنت که مرا داغدار کرد

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام .

 

زایر عطر گل

 آمیخته چون روح در آب و گل ماست

 همواره مقیم دل نا قابل ماست

 ای زایر عطر گل کجا می گردی؟

 آرامگه حضرت زهرا همین جاست؛

           دل ماست

 چه بی گاه

 شب گیسوانت مهتابی شد , بانو

 و غروبت .....

 آه!

 تلخ ترین افق ؛ حتی

 خورشیدی این گونه را

  سرخ اما کبود -

 در آغوش نفشرده بود

   

ناله فرشته

 « چه آسان بر می خاست!

 و چه سخت بر می گرفتمش !

 چه خندان می آمد!

 و چه گریان می بردمش !

 چنین سهل وسخت

 جان از کسی نگرفتم

 به تقاص کدامین گناه

 خدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا !

 قبض روح زهرا را به من سپردی؟ »

ۀ

 آسمان را ناله فرشته ای پر کرده است

پایان...

و از امشب بی زهرا  همراه با چاه ....

 

هو الاول...

 

در تنهاترين لحظه هاي تنهاييم
تو را در تنهاترين اتاق دنياي تنهايي ها يافتم
با تو از تنها ييهايم گفتم
با من از تنها ييها يت گفتي
بي انکه بدانيم ديگر در تنها ترين اتاق تنهايي ها تنها نيستم...

 

هوالثانی ...

هیچ کس ماندنی نیست به خدا ........

 

 

 

 

هوالاخر ....

 عشق عطش است و عطش عشق.
عطش کربلا است و کربلا عطش.
کربلا عشق است و عشق کربلا.
و چه سه گانه زیبایی ساخته اند این سه واژه عاشورایی.
و عاشورا، روزی که تا "یوم الدهر" از ذهنها فراموش نخواهد شد و تاریخ آن را در سرآغاز رخدادهای آسمانیش به امانت نگاه خواهد داشت.
...
عشق ، عطش ، کرب
واژگانی که دریا دری  حرف و شور و حدیث دلدادگی را در بر دارند.
و عشق عطش  عطش عشق، چون عباس (علیه السلام) این دو را در کنار علقمه به اثبات رساند.
و عطش کربلا است و کربلا عطش، چون در آن کرب پْر بلا، عطش، سوز و شور و حال عجیبی را به پیش کش آورده بود.
و کربلا عشق است و عشق کربلا، چون زمین کربلا عاشقانی می‌خواهد تا در مسلخ عشق قربانی شوند تا جاودانه شود به وسعت تاریخ.

 

عاشقانه ها ....

 

دلم گرفته است و باز مثل همیشه یاد تو را کرده ام!

دلی که قطرات اشک هم همراهی اش نمی کنند

قلبی که سنگین است و نمی تواند بچکد قطره قطره

نگاهی که نمی تواند گشوده شود به روی لبخندی حتی

دستی که توان فشردن دستی دیگر را ندارد

بی تاب بی تاب؛ خسته و ناتوان

این شرح حال من است، بی تو!

و کاش می دانستم که چه باید کرد؟

با غمهایی که از همه سو احاطه ات می کنند و قدمهایی که سست می شوند و نفسهایی که بر نمی آیند و لحظاتی که به سرعت سپری می شوند و تو را می برند با خود

در حسرت یک لحظه توقف

در سایه سکوتی ماندگار!

 

پی نوشت...

 

امروز بیست و پنج ساله می شوم

 در آستانه فصلی سرد!

  تولد همیشه یاد مرگ را برایم زنده می کند و دلم می لرزد

 دو تجربه مشترک همه انسان ها

 بدون هیچ استثنایی!

 و من همیشه می اندیشم که برای من فاصله بین این دو٬ چند ثانیه، روز یا سال

 دگرست...

 خداوندا دور بوده ام بسیار دور و چقدر دلم می خواست نزدیک باشم به تو؛ آنچنان که تو

 نزدیکترینی به من. 

... چقدر قاب پنجره ام کوچک است و ضربان قلبم تکراری.

 چقدر اشکهایم زلالند و دستهایم خالی.

 چقدر کودکم که هنوز پس از سالها دنبال می کنم سایه گریزان از آفتابم را.

 چقدر ساده ام که هنوز  نردبانی می جویم میان ایمان و آسمان.

 چقدر ناتوانم از فهمیدن درخت که دستهای همیشه نیایشگرش را  تنها به سوی تو دراز

 میکند٬ به سوی تو.

 چقدر خسته ام از ندیدن آدم ها . از لاک تنهایی ام.

 چقدر دلتنگ باران معجزه ام که همچون همیشه ببارد: بی نقص٬ به هنگام.

 چقدر بی تابم که دیوارهای جاده تمام شود تا درختان نفس بکشند در هوای رسیدن..

 

.

 

هوالسلام...

خدایا من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم .......

                                                      و بقیه ماجرا ....

                                                                         همه بلدیم نه؟؟؟

خدایا ممنونتم به خاطر خیلی چیزا ....

به خاطر اینکه دلم هنوز بارونیه ...دلم هنوز سنگین نشده ....

                             مـمــــنـــونـــم خدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

هو العشق

داستان باز از نو
            روزها بي باران
                     باز آن حس قديم

باز تنها بي جا
             حس تنهايي هست
                         ليک اما افسوس
                           جاي تنهايي نيست
                                        جاي تنهايي نيست
                                                        جاي تنهايي  نيست

شکر مي گويم باز
که هنوز
خانه ام ويران نيست
مادرم هست پدر هم با او
که هنوز
منتظر آمدنت مانده دلم
که جهان پر شده از بي مهري
که کسي نيست که فرياد رس ما باشد
منتظر مانده دلم
و تو را مي طلبد
و تو را مي طلبد در پي هم صد بار

راستي امام رضا

دلم هواي تو کرده بگو چه چاره کنم

 

 

می خوام برم زیارت اونم از راه دور

 

شما نمیاین؟؟؟

 

 

با اجازه ي صاحب خونه...يا الله...

 

 

 

بسم الله الرحمن الرحيم

 

اللهم اني وقفت علي باب من ابواب بيوت نبيک صلواتک عليه و آله

و قد منعت الناس ان يدخلوا الا باذنه

فقلت يا ايها الذين امنوا لا تدخلوا بيوت النبي الا ان يؤذن لکم

اللهم اني اعتقد حرمة صاحب هذا المشهد الشريف في غيبته کما اعتقدها في حضرته

و اعلم انّ رسولک و خلفائک عليهم السلام أحياءٌ عندک

يرزقون يرون مقامي و يسمعون کلامي و يردون سلامي

و انک حجبت عن سمعي کلامهم و فتحت باب فهمب بلذيذ مناجاتهم

و اني استاذنک يا رب اولا و استأذن رسولک صلي الله عليه و آله ثانيا

و استأذن خليفتک الامام المفروض علي طاعته علي ابن موسي الرضا عليه السلام

و الملئکة الموکلين بهذه البقعة المبارکة ثالثاً

ءادخل يا رسول الله ، ءادخل يا حجةالله، ءادخل يا ملئکة المقربين المقيمين في هذا المشهد

فاذن لي يا مولاي في الدخول افضل ما اذنت لاحد من اوليائک

فإن لم اکن اهلاً لذلک فأنت أهل لذلک

 

                           السلام علیک یا علی ابن الموسی الرضا

 

هو  الآخر.... 

می شه نوشت و از عشق حرف نزد؟؟؟؟

 

_{دلم گرفته از این همه تنهایی... فکر روز واپسین را میکنم!}

_{اگر اینجا}

_{در این دنیای تو در تو}

_{تو تنهایی}

_{پس از این آسمان}

_{آنجا چه خواهد شد؟}

_{اگر در این ره پر پیچ و خم}

_{راه درستی را بپیمایی}

_{در آن دوران}

_{میان آسمان آخر آخر}

_{تو یار عشق را داری.}

_{و عشق یار}

_{همراه تو خواهد بود.}

_{اما عاشقی کار آسونی نیست! اگه بخوای عاشق اون کسی باشی که حتی تو رو تو آسمون آخر آخر تنها نذاره, باید یه یاعلی بگی, باید عاشق علی و اولادش بشی و باید این عشقو ثابت کنی.}

_{شنیدی میگن عشق زمینی مقدمه عشق واقعیه؟! لازم نکرده خودت عاشق زمینی بشی ولی یه خورده به این مسأله فکر کن.}

_{ماجرای لیلی و مجنون رو که میدونی, می بینی مجنون چی کار می کنه برای اینکه عشقشو ثابت کنه؟}

 

_{در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن}

_{شرط اول قدم آن است که مجنون باشی}

 

_{آره مجنون از روی خیلی از خطر ها گذشت,مجنون واقعاً مجنون بود...}

_{شرط اول قدم اینه که از خودت بگذری و بشی مجنون، بشی یه آدمی که می خواد به محبوبش ،لیلی اش، ثابت کنه که واقعاً مجنون اونه!}

_{حالا به خطرها که فکر میکنی دیگه پات نمی لرزه، دیگه قلبت به تاپ تاپ نمی افته، محکم و استوار قد علم میکنی و بدون تردید صراط مستقیم رو می گیری و از روش رد می شی. این جوری وقتی بعد از حساب و کتاب خواستی از روی صراط ردشی، دیگه راه رو بلدی! دیگه هر لحظه دست و پات نمی شه هیزم آتش سوزان دوزخ،. راحت پاتو میذاری روی بند از مو نازکتر ، یه بسم الله زیر لب میگی و با چشم های بسته, فقط به یاد می آری لحظه هایی رو که داشتی از خودت به خاطر معشوقت می گذشتی، لحظه هایی رو که مجنون بودی و خطر ها پیش رو اما تو به خاطر لیلی همه را پشت سر گذاشتی، لحظه هایی رو که ...}

_{و بعد از گذشتن از صراط، تو دیگه تا آخر عمر طولانی انسانیت، می تونی کنار لیلی ات بمونی، همراه با همه مجنون های دیگه، پیش تمام اونایی که تو اول عاشقشون شدی و دیدی که خودشون عاشق یه وجود دیگه بودن.}

_{خدایا قدرتم ده که فقط مجنون تو باشم...}

 

_.

پ. ن:

سربازی یعنی؟؟؟؟ چرا کسی جواب نداد ؟؟

دلم تنگ شده برای خیلی چیزا و خیلی کسا.....

حرم امام رضا

عیدتون مبارک .....

 آغاز....

    خدای من ...

 

 تو را گم مي كنم هر روز و پيدا مي كنم هر شب 
                          بدين سان خوابها را با تو زيبا مي كنم هر شب
 تبي اين گاه را چون كوه سنگين مي كند آنگاه
                                   چه آتشها كه در اين كوه برپا مي كنم هر شب
  تماشايي است پيچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من
                                      كه پيچ و تاب آتش را تماشا مي كنم هر شب

 

الهی وربی من لی غیرک؟؟؟

میانه....

  

 

ما

 یادگار عصمت غمگین اعصاریم
 ما

 فاتحان شهرهای رفته بر بادیم 

 با صدایی ناتوانترزانکه بیرون آید از سینه  

 راویان قصر های رفته از یادیم .

 ... ‌»

  کيمياگر افسانه ی نرگس را می دانست،جوان زيبايی که هر روز می رفت تا زيبايی خود را در يک درياچه تماشا کند. چنان شيفته خود می شد که روزی به درون درياچه افتاد و غرق شد.در مکانی که از آن جا به آب افتاده بود، گلی روييد که نامش را” نرگس“ نهادند.

هنگامی که نرگس مرد ،اوريادها(الهه های جنگل) به کنار درياچه آمدند که از يک درياچه ی
آب شيرين، به کوزه ای سرشار از اشک های شور استحاله يافته بود.
اوريادها پرسيدند: چرا می گريی؟
درياچه گفت: « برای نرگس می گريم».
اوريادها گفتند:«آه، شگفت آور نيست که برای نرگس می گريی...»
و ادامه دادند:«هر چه بود،با آن که ما همواره در جنگل در پی او می شتافتيم،تنهاتو فرصت داشتی
از نزديک زيبايی او را تماشا کنی».
درياچه پرسيد:«مگر نرگس زيبا بود؟»
اوريادها، شگفت زده پاسخ دادند:«چه کسی بهتر از تو می تواند اين حقيقت را بداند؟هر چه بود
هر روز در کنار تو می نشست».
درياچه لختی ساکت ماند. سرانجام گفت: 
 «من برای نرگس می گريم، اما هر گز زيبايی او را در نيافته بودم.
برای نرگس می گريم، چون هر بار از فراز کناره ام به رويم خم می شد،
می توانستم در اعماق ديدگانش،بازتاب زيبايی خودم را ببينم».

                                                                   مقدمه کتاب کمیاگر

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~       

 

پایان...

سلام

راستی تا به حال فکر کردین نقطه آغاز دلداگی کجاست یا شده دلتو جایی گروی کسی یا چیزی بذاری ! دلتو به صفای چه چیز می بخشی ؟ یه نگاه ، یه صدا ، یه خوبی شایدم یه حس و یه عشق اگه معرفت تو وجودته و مرام تو خونت ، اگه خراب یاری و می خوای دل ناقابلت تحفه ناچیزی بشه واسه دلدار، توی راه دلدادگی ناشناختنی قدم بذار ، تویه این راه دل حرف اول رو میزنه ، پشیمونی نداره ، دلت زیر پا گذاشته نمی شه و به جای شمع ، خورشید ، خونه دلتو روشن می کنه آسوده خاطر باش کلید قلبت رو به الهه ای می بخشی که شاه کلید همه خوبی هاست و صفای دلت صفای خاطر دلداری میشه که واژه های عاشقانه مقابلش سر به سجود میذارن

ما که رفتیم تو این راه شما هم اگه معرفت دارین و یه جورایی اهل عملین یا علی !؟!

تقدیم به کسی که خودش می دونه چقدر دوستش دارم .

بعضي ها وارد زندگي ما ميشوند و خيلي سريع ميروند.

بعضي براي مدتي مي مانند و روي قلب ما رد پا مي گذارند و ما ديگر هيچ گاه همان كه بوديم نيستيم.

 کاش می شد لحظه را تمدید کرد ....

اومدم مرخصی ساعتی ؛الان سربازی توی ساری هستم ...یک سرباز یعنی؟؟؟؟؟

به شدت مریضم وسرما خورده، محتاج دعام فراموشم نکنید ........

 

 

آغاز...

بسم رب العــــــــــــــــــــــــــــــــــشـــــــــــــق

 

میانه ..

  شاید کسی را که با او خندیده ای فراموش کنی

اما هرگز کسی را که با او گریسته ای

از یاد نخواهی برد

 

 

پایان...

امروز باز هم دلم گرفته اومدم تو نت ولی اینجا هم جز سیاست و سیاست چیزی نیست . من ولی امروز با دین و سیاست کاری ندارم میخوام درد دل کنم . باز هم از دست خودم  عصبانی هستم . بازم دلم می خواهد داد بزنم . بازم دلم می خواهد آهنگهای غمگین گوش بدم و آروم اشک بریزم .

کفتر  چاهی من، تنگ بی ماهی من ، دل افسرده من ،پشت پا خورده من ،  شب بی مهتابم ، روز بی آفتابم . ای در بسته شده ، از همه خسته شده ......گوش کن ای دل من تو هنوز دل منی ، با همه بی ثمری تو خودشکفتنی !!!!!  یکی از دوستهام میگفت استاد مدیتیشن اش توصیه کرده که یک کاغذ بردارید و هر چه در دلتان هست و ناراحتتان می کند بنویسید و بعد هم کاغذ را پاره کنید و دور بیاندازید. من هم از صبح با همین نیت یک دسته کاغذ سفید جلویم گذاشته ام. و خواستم همه چیزهایی که این روزها اینقدر کسل و بی حوصله و دلتنگم کرده بنویسم  ، همیشه اینطوری میشه وقتی دلم میگره فکر میکنم  میتونم یک کتاب از غصه هام بنویسم. خیلی چیزها به ذهنم می رسد که ممکن است باعت ناراحتیم شده باشند ولی اشکال اینجاست که تا می آیم روی کاغذ منتقلشان کنم نمی تونم چیزی بنویسم و  دلایلی برای بی جهت بودن ناراحتیم به ذهنم می آید و متقاعد می شوم که دلخوریم بیخودی بوده است. یعنی انگار عادت کردم با مشکلات کنار بیام ، خوب فکر میکنم زندگی که بدون مشکل نمیشه وقتی یک مسئله ای پیش میاد با خودم می گم  سوخت قطار زندگی من رو به اتمام است و با حداقل سرعت مستقیم پیش می رود تا به آخر راه برسد اما بعد میبینم زندگی با همه تلخی ها و شیرینی هاش به راهش ادامه میده . راستی انگار این نوشتن کار خوبی بود، کمی سبک شدم اگه این آهنگ غمگین رو هم عوض کنم بهتره. اینجوری باز دلم میگیره....

دلم تنگ شده

برای ... آرامش

برای ... امیدواری

برای ... بچگی کردن

برای ... یه خواب راحت

برای ... لذت تاب بازی

برای ... دوست داشتن

برای ... يه روز بی دغدغه

برای ... يه لبخند

برای ...

برای ... خودم

برای ... خیلی چیزای دیگه . . . . .

خیلی ازم دور شدن

خیلی

خیلی

حتی خاطراتشون هم به سختی یادم می یاد

.....
می رم زیر پتو

چشمامو می بندم

سعی می کنم به مغزم فشار بیارم

تا شاید با خاطراتشون آروم شم

.....
نه !!

حتی خاطراتشون هم آرامم نمی کنه

به خودم می گم

چرا هیچ کدوم از اینا به مهمانی دل من نمی يان ؟؟!!!

نمیدونم . . .

.....
خنده داره . . . .

مدتهاست این سوال رو از خودم می پرسم

ولی . . . افسوس

جوابی ندارم !!!!!

اینجاست که سکوت به فریادم می رسد

سكوت مي كنم
انگار دنيا ساكت مي شه
اشك بي اختيار خلوت من با خودم را بهم مي زنه
...
......
هيچ چيز آرومم نمي كنه ...
هيچ چيز
خاطرات گذشته

سکوت

اشك
فرياد
خشم
آه . . .
هيچ چيز آرومم نمي كنه
چقـــــدر خستـــــــه ام

و . . .

الان که ساعت از  1  گذشت کلی کاغذ خط خطی شده را دور انداختم ولی خوب حالم بهتره .

نمی دونم تا حالا شده بخوای خودت رو شاد نشون بدی اما ته دلت ؛ اون گوشه تنهاییهات ؛یک جایی اون کنار گوشه قلبت بی صدا اشک بریزی؟یا مثلا تنها به خاطر آبی موندن آسمون ،راز دلتو تو اعماق زمین مدفون کنی؟  تا حالا شده تو برزخ تصمیم گرفتار بشی؟ندونی چی درسته چی غلط؟
تا حالا شده سعی کنی به قلبت دروغ بگی؟ بگی خوشحال شدی؟ بگی شادی ؟من الان این جوریم ....

دعـــــا کنید دعـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

 

                                

     

اتفاق است پیش می آید ....

آغاز...

بدکاری که به رحمت خدا امید دارد

 

               از عابد ناامید از خدا، به خدا نزدیکتر است

 

                                                                      پیامبر اکرم(ص)

ميانه...

 

عزيز من !

 

روزگاري ست كه حتي جوان هاي عاشق نيز قدر مهتاب را نمي دانند  . اين ما هستيم كه در چنين روزگار دشواري  بايد نگهبان اعتبار شبهاي شفاف و پر شكوه ، كهكشان شيري ،و شهاب هاي فروزنده باشيم ....

 

شايد بگويي : «در زمانه يي چنين ، چگونه مي توان به گزمه رفتن در پرتو ماه پٌر انديشيد»؟ و شايد نگويي؛  چرا كه پاسخ اين پرسش را بارها از من شنيده اي  و باز خواهي شنيد .

 «آنكه هرگز نان به اندوه نخورد

 وشب را  به  زاري سپري نساخت

 شما را اي نيروهاي آسماني

 هرگز وهرگز  نخواهد شناخت»

                                               گوته

 اگر فرصتي پيش بيايد –كه البته بايد بيايد –و باز هم شبي  مثل آن شبهاي عطراگين  رودبارك كه سرشار است از موسيقي ابدي و پر خروش سرداب رود ،در جاده هاي خلوت و خاكي قدم بزنيم ، دست در دست هم ، دوش به دوش هم، باز هم به تو خواهم گفت : گوش كن گوش كن بانوي من ! در ارتفاع كسي هست كه  كه ما را صدا مي زند .....

 و تو مي گويي : اين فقط موسيقي ناميراي فلك  است ...

 

                                                   ما هرگز كهنه نخواهيم شد ...

 

                                                               نادر ابراهيمي

 

 

عزیزم

می نویسی با دوازده دختر دوست هستم ؟ به من بگو در سینه ام دوازده قلب وجود دارد ؟

کدام هوس بازی می تواند در میان محبت های شدید دوام پیدا کند ؟ انسان آب را می ماند : وقتی حواسش مثل جرعه های این مایع لطیف جمع شد ، به یک جا سوق پیدا می کند . بدون تردید هر کس یک گل را بیش از گل های دیگر دوست دارد . زیرا سلیقه با همه ی جهات مطابقه نمی کند و محال است ذهن در اعمال خود به یک طرف بیش تر متوجه نشود 

عالیه ! باور نمی کنی آن گل تو باشی ؟ مختار هستی ! به تو اختیار داده شده است کوه بزرگ را از جا بکنی . چرا از متزلزل کردن یک قلب کوچک عاجز باشی ؟

اگر بخواهم تو را از این کار که متزلزل کردن قلب من است ، ممانعت کنم مثل این است که خواسته باشم سلیقه و استعداد خودم را به تو تحمیل بدارم و تو که خوب حس می کنی به چه چیز مستحق تری قبول نخواهی کرد مردی که متاع را ارزان خریده است به تو چیزی را تحمیل کند 

تصدیق می کنم چیزی از قلب کم بهاتر نیست و من تو را با قلبم خریده ام حال مرا سرزنش می کنی . زیرا نتوانسته ای از روی قلب من این خطوط را که خطوط یک سکه ی به نام تو ترسیم شده است ، بخوانی 

چطور ممکن است در حالتی که خودت دعوی اعتبار می کنی من اعتبار نداشته باشم ، زیرا من سکه ای هستم که به وجود تو اعتبار می یابم 

 شکل تو ، اسم تو و آثار تو همیشه با من است . برای این که این یادگارهای ثابت را نگاه بداری محتاج نیستم در دست تو باشم . نه و محتاج نیستم امشب پیش تو بیایم 

 عالیه ! مرا سرکوب و خرد کن . یک قطعه ی کوچک من باز آثار وجود تو را نشان می دهد . مرا آتش بزن ، به قالب دیگر بریز . جنسیت و مقدار من همان خواهد بود 

 قلب شاعر دریای بزرگ است ببین دریا را که با تمام وسعت خود به اندک نسیمی سیمایش را پرچین می کند . چرا اندک سوء ظنی سیمای مرا غمگین و متفکر نکند ، در صورتی که طبیعت قلب مرا حساس تر از قلب های دیگر آفریده است ؟ به تو بگویم چه چیز باعث بد گمانی من شده است : محبت ، برای این که تو را دوست می دارم ! با وجود این که خواستم دوستی ام را مخفی بدارم آن را آشکار می کنم . شخص محتاج است دوستش را بشناسد ، زیرا می خواهد به او اطمینان کند 

تو جز با راستی و دوستی نمی توانی قلبی را که می خواهد دنیا را تغییر بدهد تغیر دهی . ولی یک نکته ی قابل دقت در این جا وجود دارد که اشخاص با یک کیفیت ساختمان دماغی آفریده نشده اند تا تمام یک طور حس و مشاهده کنند 

 شاعر ، این خلقت عجیب و نادر طبیعت از راست ، دروغ بیرون می آورد ، حساب کن . از چشمش بترس. وقتی به مردم نگاه می کند مردم در نزد او اوراق یک تاریخ ممتد و یادگار روزهای کهنه و مبهم اند . اگر هیچ کس نتواند این اوراق را بخواند ، شاعر می خواند . حال با هم معامله می کنیم ولی یقین بدار ضعفا و بد بخت ها ، زن ها و قلب هایی که اسرار مشوش آن ها را کسل کرده است از من بزرگتر و بهتر و حامی و پناهی ندارند 

زبان عشق را خوب می شناسی . عالیه ! همین طور قلبی را که درد می کشد ، می شناسی . در این صورت من برای محبت تو با وجود هر تهمتی که به من می زنی تا مرگ پرواز می کنم . زنده باد عدم 

 یک متهم بدبخت و ناشناس که تو را دوست می دارد 

                                                                 نیما یوشیج 

پایان...

  

بگذار تا همگان بدانند  دوستت دارم

واهمه ای نيست مرا

خجلتی نيز نمی باشد.

بگذار تا کهکشان بدانند  دوستت دارم

و بدانند که نور آنها عاريتی ست٬

عاريه ای از سوختن بی انتهای دل من.

بگذاراقيانوس ها بدانند دوستت دارم

و بدانند که آب شور حجمشان ،

ثمره ی اشک دلتنگی های من است.

بگذار آسمان بداند دوستت دارم

و بداند که آبی آسمان رنگ عشق من است،

و اين گونه به رنگ عاريتی خويش مغرور نباشد

بگذار جويباران بدانند زمزمه ی شيرينشان ،

آواز همه روزه ی من است که می خوانم:

                                                     دوستت دارم

 بگذار جهانيان بدانند:

همه چيز از من و از عشق من سر چشمه ميگيرد.

آبی آسمان٬ وسعت دريا ها،زلال رودخانه ها

لطافت رنگين کمان،شکوه باران،آرزوی پرواز و شيرينی وصال

همه و همه.................

بگذار فرياد بر آورم:

 دوستت دارم،دوستت دارم،دوستت دارم

                                                                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پ.ن :

 

۱ـ    حس غريبي است دوست داشتن  و عجيب تر از آن است دوست داشته شدن

 ۲ـروز جمعه تا غروبش خیلی خوب بود یعنی فقط بعدازظهرش خوب بود ولی بعد از اتمام كارها، دلتنگی ولعنت به هر چی ..... بازم از اون لحظاتی که دلم گرفته بود شاید بعضی از شماها هم اینجوری شده باشین اشک تو چشمات جمع می شه به محض اینکه سرت رو پایین بیندازی سرازیر می شه ولی تو یه جمعی هستی که غرورت بهت اجازه نمی ده وای خیلی سخته آدم یه دفعه دلش بشکنه و دلتنگ باشه اما این اشکایی که از آه و دلتنگیه رو نتونه بیرون بریزه دلم می خواست همون موقع جایی بودم که هیچ کس نبود بلند گریه می کردم تا سبک بشم اما چه کنم که نمی شد دوست داشتم با این جمع اونقدر صمیمی بودم که می تونستم زار و زار گریه کنم اما چه كنم كه ....

 

۳-دارم مي روم سربازي 18 تير اعزام هستم معلوم نيست به كجا ...برام دعا كنيد  ...يه پست وي‍‍ژه مي نويسم تا اون موقع .

 

۴-ميخوام تو همين چند روزه يك كار بزرگ بكنم يك كار بزرگ.....

 

چه كسي گفته عاشقي جرم است؟

 

اتفاق است پيش مي آيد …

 

                                                                         همين ...........

دوره گرد عشقم و تو کوچه ها در به درم ...

آغاز...  

 السلام عليک يا فاطمة الزهراء

السلام عليک يا سيدة نساء العالمين من الأولين و الآخرين

السلام عليک ايتها الصديقة الشهيدة

ای بانوی آسمانی

 آسمان اين‌ شبها كه مي‌رسد، عجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش

تازه مي‌شود و زخم شرمش سر باز مي‌كند...

زينب و ام‌كلثوم، كائنات را با موهاي خويش پريشان مي‌كردند. چروك بر

پيشاني آسمان افتاده بودزمين از درد به خود مي‌پيچيدناله‌هاي فرشتگان

داغ پيامبر را دوچندان مي‌كرد...

ولي چه بود آنچه آفرينش را بر پاي نگاه مي‌داشت؟

 آسمان، اين‌ شبها كه مي‌رسدعجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش تازه

مي‌شود و زخم شرمش، سر باز مي‌كند.

ملكوتيان حق دارند سر بر ديوار عرش بگذارند و هاي‌هاي گريه كنند.

و تنها خداست كه مي‌تواندتسلاي دل علي باشد.

 ماه حق دارد كه گوشه اختفا را بر گريه اختيار كند و ستارگان چه كنند، اگر

سر بر شانه يكديگر نگذارند و مصيبت را زبان نگيرند

آن خانه نمي‌دانم آن شب به چه قدرتي بر پاي ايستاده بود آن مدينه چه

مدينه‌اي بود كه چنين مصيبتي را تاب آورد و در هم نشكست آن چه  

قبرستاني بود كه سرچشمه عصمت را در خويش فرو برد و دم بر نياورد، آن

چه خاكي بود كه به خود جرأت داد، فاطمه را از علي جدا كند؟

چرا آن خانه بر جاي ماند؟ چرا مدينه ويران نشد؟ چرا آسمان در خود نپيچيد؟

چرا بغض زمين نتركيد؟ چرا عالم فرو نريخت؟...  

 

   فقط به عشق بانوی آیینه وآب

     

میانه....

راز 

  تمام رنج هامان

  تاوان آن سیلی است 

 آه ای ستون سترگ و مهربان کائنات

 چهره کبود تو

 راز اعتراض ملائک بود

 بانو!

 نمی یابمت

 اما در کنار تو

 گریه مرسوم است

 مگر می توان پهلوی تو بود

 وشکسته نبود؟

ماه خسته

 بانوی صبر بانوی شبهای خسته ام !

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام !

 بازوی من !توان من! آرامش دلم !

 بانو ببخش که بی تو نشسته ام

 سر در درون چاه اگر راز گفته ام

 من داغدار قامت آن ماه خسته ام

 دل بسته تو بوده ام ای کوثر زلال

 بعد تو من به هیچ کسی دل نبسته ام

 نفرین به دشمنت که مرا داغدار کرد

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام .

 

زایر عطر گل

 آمیخته چون روح در آب و گل ماست

 همواره مقیم دل نا قابل ماست

 ای زایر عطر گل کجا می گردی؟

 آرامگه حضرت زهرا همین جاست؛

           دل ماست

 چه بی گاه

 شب گیسوانت مهتابی شد , بانو

 و غروبت .....

 آه!

 تلخ ترین افق ؛ حتی

 خورشیدی این گونه را

  سرخ اما کبود -

 در آغوش نفشرده بود

   

ناله فرشته

 « چه آسان بر می خاست!

 و چه سخت بر می گرفتمش !

 چه خندان می آمد!

 و چه گریان می بردمش !

 چنین سهل وسخت

 جان از کسی نگرفتم

 به تقاص کدامین گناه

 خدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا !

 قبض روح زهرا را به من سپردی؟ »

ۀ

 آسمان را ناله فرشته ای پر کرده است

پایان...

و از امشب بی زهرا  همراه با چاه ....

 

باز یکی پشت دلم پنهان شد ....

آسمان هست

من هستم

مثل يک پرستوي مهاجر با حسي غريب

اما نه براي تو و نه براي هيچکس 

در کنار اين مردم 

شايد حضور صدايي نتواند نگاههايي چنين سنگين را جا به جا کند

شايد براي باور وجودم اثباتي لازم باشد

اما من وجود دارم

براي تنهايي ديوارهاي اتاق 

براي انتظار قلبهاي بدون عکس

براي ترک خوردگي روح باغچه

من هستم .....با قلبي شکسته اما در حال تپيدن جدا از همه بودنها

همانطور که آسمان هست

 

^{اولش فکر نمیکردم که دلم رو برده باشه}

یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه

اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد

به تو گفتمو دلت از ^{قصه من با خبر شد}

آخ که چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن

رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن

اما روح من یه دریاست پر از موج و تلاطم

ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم

همین....!!!!

 

پ.ن

پست تکراریه ... راستش ۲ مرتبه نوشتم و باز پاکشون کردم ...  میترسم بنویسم خیلی  می ترسم

۲- برام دعا کنید تو بیمارستان دلم برای همه تنگ شده بود برای یکی خیلی ...

 

۳- کمی چیز شما بهش چی میگین ؟آها جیگر برای ابراز عشق ..... کسی فروشی نداره ؟؟

 

۴- نمی دونم چه کار کنم؟؟ کسی هست به من یاد بده چطور بگم

دوستش دارم ؟؟

عیدانه ...

آغاز...

خدایا در سال جدید :

مرا وسیله صلح وآشتی خود قرار ده

تا آنجایی که نفرت هست حامل  عشق،

جایی که خطا کاری وبدی است حامل گذشت

جایی که نفاق هست حامل یکرنگی

جایی که شک است حامل یقین

جایی که نامیدی است حامل امید 

و در جایی که غم هست حامل شادی باشم

پروردگارا

کمکم کن که به جای تسلی خواهی تسلی دهم ....

        و به جای درک شدن درک کنم 

                                        زیرا پیدا شدن در گرو گم شدن است

                                                            و با بخشش خود بخشوده شوم ..

پروردگارا

               به من آرامش ده

 تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم

دلیری ده

         تا تغییر دهم آنچه را که می توانم تغییر دهم

 بینش ده

           تا تفاوت این دو را بدانم

 و مرا فهم ده

         تا متوقع نباشم دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتار کنند.

 

میانه:

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک
آسمان آبی و ابر سپيد
برگهای سبز بيد
عطر نرگس ، رقص باد
نغمه و بانگ پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک ميرسد اينک بهار
خوش بحالِ روزگار  …

خوش بحالِ چشمه ها و دشتها
خوش بحالِ دانه ها و سبزه ها
خوش بحال غنچه های نيمه باز
خوش بحال دختر ميخک که ميخندد به ناز
خوش بحالِ جانِ لبريز از شراب
خوش بحالِ آفتاب  …

ای دل من ، گرچه در اين روزگار
جامهء رنگين نمی‌پوشی به كام 
بادهء رنگين نمی‌نوشی ز جام 
نقل و سبزه در ميانِ سفره نيست 
جامت از آن می كه می‌بايد تهی است 

ای دريغ از «تو» اگر چون گل نرقصی با نسيم
ای دريغ از «من» اگر مستم نسازد آفتاب
ای دريغ از «ما» اگر کامی نگيريم از بهار  …

گر نکوبی شيشهء غم را به سنگ
هفت رنگش ميشود هفتاد رنگ  …

پایان..

يادتو که نرفته؟

معلم کلاس اول مي گفت : بچه ها بخش کنيد : خا...نه. چند بخشه ؟

( همه با هم ) دو بخشه.

د...بس...تان. چند بخشه ؟ ( همه با هم ) سه بخشه.

دل، چند بخشه ؟ همه با هم : يه بخشه، يادتون اومد،

دل يه بخشه، يعني يه خونه است با يه اتاق و يه انباري!

تا حالا ديدين همچي خونه اي رو به دو نفر اجاره بدن ؟!

چه برسه به چندين و چند نفر !! مگه ديوونه باشن !

همين !

 

پی نوشت :

۱-  سلام سال نو مبارک !!!! ۱۰۰۰۰۰۰۰۰ سال به این سال ها !!!

۲- می دونم خیلی بد قولی کردم قرار بود سر ۱ ماه به روز کنم اما...

۳-از همه دوستان عزیزم که لطف کردند و ما را سر افراز نمودند کمال تشکر را داریم خصوصا درگذر عزیز که حسابی خجالتمون دادند  

۴- ودر آخر يه جملهء خيلي مفيد از سقراط:

  اگر خاموش باشي تا ديگران به سخنت آرند بهتر كه سخن گويي و خاموشت كنند!!!

زمين را لمس نکردن، خورشيد را نديدن، هيچ کاری نکردن؛ فقط دويدن و دويدن و دويدن"

  آغاز....

بسم رب الحسین ...

بسم رب الرقیه ...

 

 میانه ...

 غم عشقت بیابون پرورم کرد

     هوای وصل بی بال وپرم کرد

          به مو گفتی صبوری کن صبوری

               صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

                          سه  غم آمد سراغم هر سه یکبار

                                          غریبی و اسیری و غم یار

        غریبی و اسیری چاره داره

                                        ولی آخر کشد ما را غم یار .....

پایان؟؟؟؟؟

نمی دونم نوشتن بعد از یک مدت طولانی اصلا لذتی دارد یا نه؟ اما برام تبدیل شده به یک انجام وظیفه ...

نمی دونم از کجا شروع کنم ولی میتونم الان بگم که داداش کوچولو شما رسیده به مرحله ای که اسمش رو رهایی گذاشته ...  از همه چیز و همه توهمات رها شد والان رسیده به اون مرحله که کارلوس کاستاندا توی کتاب ناوالش شرح اون رو کامل داده "  آدم از همه ذهنیات منفی و مثبت پاک میشه و می رسه به مرحله رهایی" و البته اینو مدیون ۲تا فرشته است . یک فرشته مهربون و یک فرشته ....شاید کمی در ظاهر نامهربون اما دل پاک ... عین ۲ روی یک سکه که هر دوشون برام خیلی عزیز هستن ، نجمه و لیلای من که شاید زندگی جدیدم رو  مدیون این ۲ فرشته ام و تنها آرزوی رهایی برای هر دو تاشون ، اون چیزیه که می تونم تقدیمشون کنم...

 

"زمين را لمس نکردن، خورشيد را نديدن، هيچ کاری نکردن؛ فقط دويدن و دويدن و دويدن"

 ذهنم حسابی خالیه .... برای نوشتن یک پست ۲ هفته وقت گذاشتم ... ولی حسابی خوشحالم ، دلم گواهی می ده که عاقبت به اون چیزی که می خواستم رسیدم ...کاش همه بتوانند اینو درک کنندوبه اون برسند.

پ.ن:

راستی کسی نمی خواهد تولدم رو تبریک بگه؟؟؟۲۵ ساله شدم مثلا

 

آغاز...

 

خدايا..پروردگارا...ياريم کن که شوق پروازراهميشه درخود زنده نگهدارم .....

خدايا...توخود می دانی که بدترين دردبرای يک انسان دورماندن ازحقيقت خويشتن  ورهاشدن درگرداب فراموشی وسردرگمی است...

پس توای کردگار بی همتا مرا ياری کن که به حقيقت انسان بودن پی ببرم تابتوانم روزبه روزبه تو که سر چشمه تمام حقيقت هايی نزديک ونزديکتر شوم....

                                                                      آمــیــن...

 

ميانه... 

گاهی.......

پايان...

ما هرگز نخواهيم مرد .تا  وقتي كه  جرقه اي از عشق وجود دارد .

 هر چند كه آن  جرقه در ظاهر نفرت بنمايد با اين حال از قلب بيرون  مي زند مثل دانه اي كه از زمين  يخ زده  سر بيرون  مي كند وما قدرت خاموش كردن  اين جرقه را  نداريم حتي با مرگ  جسماني .

             از متن كتاب رقص گردنبند  

                    نوشته  گراتز يا دلددا  

                                                                                                                                                                                                                                        

پ.ن

 و همانا گاو را آفريديم تا انسان هيچ وقت احساس نکند خيلي نفهم است؛
و الاغ را آفريديم تا خوشحال باشد که از انسان خرتر هم هست؛
و موش را تا فکر نکند خيلي ترسوست؛
و ميمون را تا هيچ وقت احساس نکند فقط اوست که بي دليل مي خندد.

و همانا انسان را آفريديم و به او عقل داديم و دستور داديم برود آدم شود؛
و دوهزار سال فکر کرد و آدم نشد؛
و فرشتگان گزارش دادند که از گاو نفهم تر، از الاغ خرتر و از موش ترسو تر است؛
و بعد از آن همه ء ميمونها مطمئن شدند که بي دليل نمي خندند.

و خداوند داناست، و زندگي زيباست، و شما نمي دانيد.
و خداوند تواناست، و همانا شما را آفريديم چون زورمان مي رسيد؛
اي کساني که ايمان آورده ايد، انقدر زور نزنيد، زورتان نمي رسد،
و اين همين است که هست، اگر نمي خواهيد، برويد بميريد؛
و اگر مي خواهيد، پس دپيگر نق نزنيد،
و آنقدر فکر نکنيد، کارتان را بکنيد، و با خودتان حال کنيد، شايد رستگار شويد..

همين ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ماه مهربان ....

آغاز ...

               الهی...

                                     مـن لـی غـیـرک ؟؟؟

ميانه  ....

به نام آنکه تن را نور جان داد   خرد را سوی دانائی عنان داد

 

سلام من که دل در دام دارم   غلامم لیک خسرو نام دارم

 

نیم از یاد تو یک لحظه خاموش   فراموشیم گوئی شد فراموش

 

توئی کت نگذرد پر دل که روزی      برین در مستمندی داشت سوزی

 

بلی اینست رسم آدمیزاد        که دور افتاده را دیر آورد یاد

 

ولی من گو چه صد فرسنگ دورم   چو بینی روز تا شب در حضورم

 

چنان نزدیک تو گشتم ز حد پیش   که صد فرسنگ دور افتادم از خویش

 

                           نه از کوی تو زان برتافتم چهر   که دل بی میل شد یا طبع بی مهر

 

ولی چون دیدمت کز من ملولی   نکردم چون گران جانان فضولی

 

به چشم افشاندم از خاک درت نور   وزان در همچو چشم بد شدم دور

 

چو دیدم خود ترا حاجت همین بود   گلت را مرغ دیگر در کمین بود

 

اگر جز با منی راضیست رایت   رضا دادیم ما هم با رضایت

 

شود با هر که خواهد آشنا دل   دلست این جنگ نتوان کرد با دل

 

مبارک باد کن خود را ز خسرو   به عشق تازه و هم خوابه‌ی نو

 

ز لعلت شربتی کو را به کام است   حلالش باد اگر بر ما حرام است

 

اگر تو وقف او کردی همه چیز   نصیب خود بحل کردیم ما نیز

                                             

                              ولی زانگونه هم با او مشو شاد   که ناری ز آشنایان کهن یاد

خسرو وشیرین

 

 

پايان ........

واقعیت چییز دیگریست واقعیت این است که زندگی بسیار یکنواخت است مردم  همه مثل هم هستند یکسان هستند هرکس به فکر خویش است به خصوص در مورد مادی در نتیجه کاری باقی نمیماند جز اینکه در خود فرو روی و غرق در رویای خود به زندگی ادامه دهی .

گفت:

شاید این حرفها را میزنید چون تا به حال فقط با این جور افراد سرو کار داشته اید .و در نتیجه این واقعیت نا چیز را درپیرامون خود آفریده اید.ولی هنوز کسانی هستند که طور دیگری فکر میکنند.

 حیف که از اول این مکالمه نرسیدم ....عجيب مكالمه اي بود  عجيب ....

پ . ن : 

 بابا کتاب های فلسفی ندید ما بخوانیم جنبه نداریم یک هو خلی چلی از کار در میایم ...نگید نگفتین ها ...

بابا کارفرمای خوش خلق هم نعمتیه .. خوش به حال اونا که دارند ... والبته ما که داریم ..

.۱۵میلیون تومان؟  این همه پولم کجا بود؟ اگه 15 میلیون داشتم که الان بچه ا م 4 ساله بود  .

یک معادله ساده :

 یک پسر مشمول سربازی + یکفرصت استثنایی برای سفر خارجه ÷ 15 میلیون برای صدورگذر نامه در وجه نظام وظیفه= سفر خارج ما مالیده شد .

ولی  به خودم امیدوار شدم 15 میلیون  ارزش دارم

در ضمن دارم به نظم عادت میکنم ماهی یک پست !!!!

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکرکه این آمد و صد حیف که آن رفت

 

آغاز....

                      الهی...

                                     گاهی...

                                                    نگاهی...

 میانه...

من گناهكارم!

گناهم اينهمه دلتنگي ست و سكوت و بغض!

و اگر تو، براي لمس خيالم مي آيي،

آن را خيلي دورترها، به جرم تمام گناهاني كه با افتخار جارشان مي زنم به دستانت بخشيدم!

حتي لمس نگاهم را هم بخشيدم!

حالا با دست ِ خالي، تاوان باراني بودنم را پس مي دهم.

باكم نيست!

من گم مي شوم در وسوسه بودنت و منتظر مي مانم كه تو مرا بيابي!

من گم مي شوم در وهم اينهمه جاده و صبوري مي كنم كه تو مرا به ماندن بخواني!

قمري مي خواند!

باد مي وزد!

ابر مي گريزد و من باز منتظر مي مانم!

مي هراسم كه تو بيايي و مرا نيابي و باز سرگرداني از سر گيرم!

شنيده ام كه تو هم عمري سرگردان بوده اي و حال پي نازنين مي گردي!

هي به آواي خاموش سرنوشت را نفرين مي كني كه چرا زودتر نشاني از نازنين نشانت نداده است!

هي تقدير را سرزنش مي كني!

هي بغض مي كني!

هي آه مي كشي!

اما ديگر فايده اي ندارد!

من و تو ديروز را گم كرده ايم و در پي فردا دوانيم!

هي فال حافظ مي گيريم به نيت رسيدن اما مي دانيم نمي رسيم!

هي از ته دل دعا مي كنيم ديروزمان خواب باشد!

هي گمان مي كنيم، عمري خواب بوده ايم و حالا دمي است كه بيداريم!

بي رودربايستي بگويم!

شايد هنوز هم خواب باشيم و خود را به بيداري مي زنيم!

نمي دانم!

دلم شور مي زند!

نكند در خيال جا بماني و باز نيايي؟

نكند باز من و تو بمانيم و اينهمه نبودن؟

اگر امروز هم بگذرد و همديگر را نيابيم، مي داني بايد چقدر منتظر بمانيم تا باز فردا برسد؟

سر به سرم نگذار كه فردا همه چيز درست مي شود!

تو خود بهتر مي داني، بعد از پاييز ديگر فردايي طلوع نمي كند!

مي دانم كه همه فصلها پاييز است اما...

ديروزها در امروز جا خوش كرده اند و خيال گذشتن ندارند!

اگر امروز هم بگذرد و همديگر را نيابيم چه؟

آنوقت من تو مي مانيم و اينهمه نبودن!

آنوقت من و تو مي مانيم و اينهمه انتظار!

آنوقت من و تو مي مانيم و اينهمه خيال باران!

آنوقت من و تو مي مانيم و اينهمه سكوت ِ رؤيا!

آنوقت من و تو مي مانيم و اينهمه تاريكي فردا!

هيچ مي داني براي آمدنت چقدر ثانيه هاي بودنم را حباب كرده ام؟

هيچ مي داني براي آمدنت چقدر اين دل را اميد داده ام؟

همه مي گويند انتظارم شكوفه نمي دهد.

همه مي گويند اينهمه پريشاني آْب در هاون كوبيدن است.

همه مي گويند اينهمه دلتنگي پاسخي جز سكوت ندارد!

اما من...

فقط كمي دير كرده اي، مي دانم مي آيي...

مي دانم!

 پایان...

عالمان دلشوره داشتند از ملاقات با خدا. روز و شب و شب و روز علم می اندوختند. زاهدان دلشوره داشتند از ملاقات با خدا. روز و شب و شب و روز زهد می اندوختند.عابدان دلشوره داشتند و عبادت می اندوختند.

جوانمرد اما دلشوره نداشت ، ذوق داشت و شوق داشت. پاکی جمع می کرد برای روز ملاقات. و می گفت : شما علم و زهد و عبادت جمع می کنید. من اما پاکی و بی باکی. زیرا که آن عزیز ، پاک است و بی باک.

***

قرن هاست که عالمان و زاهدان و عابدان و جوانمردان می آیند و می روند و ما همچنان نگاه می کنیم و نمی دانیم برای آن عزیز ، کدام عزیزتر است، علم و زهد و عبادت یا پاکی و بی باکی

 

 پ. ن

۱-قول دادم بنویسم از اون چی تو ذهنمه اما  امشب رو بی خیال ....

۲-جدی نیست ...اما ....وقتی مُردم ......اطرافتان راخوب نگاه کنید ..... شاید از شعری بشنوید که دارد .... دنبال ِ صاحبش می گردد.

۳- به یاد مهر :

در مدرسه از نشاطمان كم كردند

از فرصت ارتباط مان كم كردند

هرو قت به هم عشق تعارف كرديم

از نمره ي انظباتمان كم كردند

۴- امروز: باران آمد...باران آمد....اما....هیچ مردی نیامد.

 

نام ما حقيقت است...

آغاز....

                       خدا يعني عشق.
                             عشق يعني خدا.
                                       سيماي او عشق است.
                                                     جوهره ي وجودش بهجت.
                                                                       ذاتِ لايزالش حقيقت.

                                       به نام خدایی که در همین نزدیکیست ...

میانه ....

چرا به دنیا آمده ابم؟؟... 

به اين جهان آمده ايم تا چراغ عشق را در دل ‌هامان برافروزيم،

تا نور درون خود را تجربه و متجلي کنيم،

تا زائر نور باشيم و خورشيدِ عشق را طواف کنيم،

تا هر روز دورن و برون، خود را صيقل دهيم،

تا هر روز آفتاب را سرمشق، خود سازيم؛

آيينِ عشق را سلام گوييم

و ايمانِ خويش را بيازماييم.

به اين جهان آمده ايم تا رسالتِ خود را

که يافتنِ خداي درون است، زندگي کنيم.

* نام ما حقيقت است
اگرچه آن را از ياد برده باشيم*

پایان ....

پایان این پست مربوط به یک آغازه ... آغاز یک زندگی ،آغاز یکی شدن و آغازی برای یکی ماندن ...

 حتما می پرسید قضیه چیه؟ نه ؟؟ الان عرض می کنم :

یکی بود یکی نبود، یک  زن باكره  بود که  گشت و گشت  یک آدم

آسمونی به نام جواد گلمنگولی (ملقب به جواد پهلوون) رو پیدا  کرد وبه

کمک یک سری وسایل پشرفته اون رو از راه به در کرد و طی این حادثه

متاسفانه جامعه علافان وپهلوانان راسته راهنمایی یکی از بهترین اعضای

خودش رو از دست داد .

اینجانب  از طرف کلیه خاندان وابسته ضمن تسلیت به کلیه برو بچ مجرد راسته خیابان راهنمایی مشهد به خاطر این ضایعه اسفناک برای آن عزیز زن ذلیل آرزوی زندگی سرشار زن ذلیلی را خواهانم.

 

اما از شوخی گذشته خیلی خوشحالم .. خیلی . امیدوارم یک زندگی سرشار از عشق رو تجربه کنند .و یادشون باشه که:

 خدا يعني عشق.  عشق يعني خدا.

پ. ن :

۱-می دونم عکسای وب یک مقداری زیاد شده اما گاهی اوقات یک عکس خیلی بهتر حرف می زنه

 به بزرگی خودتون ببخشید .

۲- دوستی میگفت :بسیار پرت و پلا می نویسی از هر چی خوشت میاد میگذاری اونجاو به خواست خواننده هات توجه نمی کنی  نمی دونم شاید راست بگه اما ... جوابش برای پست بعد ..

نظر شما چیه؟؟؟

ای خواجه درد هست ولیکن طبیب نیست !!!

آغاز ...

و به نام نوری که زردشتیان فروهرش خوانند ؛ مسيحيان روح القدس ،و مسلمانان الله....

بـه نـام خـيـرونــيـكي مـطـلـق

 ميانه ...

 بچه که بودیم،میگفتند میوه کال نخورید.

نگفتند بعضی از آدمها کالتر از میوه اند.

بچه که بودیم،میگفتند دست به برق نزنید.

نگفتند بعضی از آدمها برق از سه فازتون میپرونن.

بچه که بودیم میگفتند،گنجشکارو با تیرکمون نزنید.

نگفتند بعضی از آدمها سایتو هم با تیر میزنن.

بچه که بودیم،میگفتند تا شب نشده،خونه باشیم.

نگفتند بعضی آدم بزرگها،روزو برات شب میکنن.

 بچه که بودیم خیلی حرفها زدند که به بزرگیمون نزدند.ولی اون حرفهای نزده بد جوری آدم بزرگمون کرد،بدجوری!!!!

حس بدي دارم يك حس مبهم ،سرگشتگي ،تضاد .

حس ماهي قرمزکوچکی را  دارم كه از دوستانش جدا شده و تو يك اقيانوس رهايش كرده باشند ....ترس شايد .

 

غزل هایم مرا تکفیر کردند

سر میعاد با من دیر کردند

 نمی دانم چرا چیزی نگفتند

تو می دانی چرا تزویر کردند ؟

 من اینجا منتظر تا روز دیدار

ولی آنها کمی تاخیر کردند

 همان هایی که با من یار بودند

خدایا ! این همه تغییر کردند ؟!

 و اما شاعر بیچاره شان را

تو می دانی چرا تحقیر کردند ؟

 تمام ذوق شعرم را به ناگه

برای بود خود تسخیر کردند

 نگاهم تا افق می رفت روزی

ولی حالا مرا زنجیر کردند

 لغات صاف و بی پروای من را

به زعم خود چرا تعبیر کردند ؟

 و بعدش با "غم نان و غم نان"

دل بیچاره ام را سیر کردند

 خدایا این همه شاعر ... چرا من ؟

 وامشب جامه ام تطهیر کردند 

                   علی شیروی

 

پایان...

خوب چی می شه گفت به این دوست به اصطلاح هکر؟؟

آقا خیلی با معرفتی !! آقا خیلی با مرامی !! دستت درد نکنه !! نمی دونم تو که یک ذره شعور تو سرت نیست ، تو اينقدر بي ادب وبي معرفتي كه هرچي لياقت خودت وخانوادت بوده از طرف من نوشتي،دستت درد نكنه!!!

 تو با اون فقر فرهنگی که همه شاهدش بودند فکر کردی دوستان من نمیفهمند که اون فحش ها کار من نیست؟

بگذریم ...که درد ما بیش از اینهاست ...

دوستان من  ای دی:mostafa_asdf توسط يك آدم نفهم  هك شد و متاسفانه ....

به هر حال دلم خيلي براي دوستان خوبم تنگ شده : لناي مهربون ، صدف ؛سعيده، مرتضي دلگشا،آتناو همه اَد ليستم .. حيف كه يك بكاپ از ايدي دوستان ندارم   

آي دي جديد من:‌ye_khers_tanha بهم سر بزنيد بد جوري دلتنگ شدم  

 

پ ن:

۱ـ آسفالت میشود!

 اینروزا دلهای خاکی،رهگذرعاشق نداره،باید آسفالتش کرد،سفت و محکم.اینجور نه رد پایی به جا میمونه و نه گرد و غباری بلند میشه. 

بااحتیاط نزدیک شوید،کارگران مشغول کارند

 

۲- نمی شه ننوشت.باید نشست و نوشت و با یکی درد دل کرد.امروز بعد از مدت ها ننوشتن، یه هو به سرم زد بیام و کارم رو شروع کنم.به حرف هایی هست که شاید نشه هر جایی گفت و شنید.اما این جا بالاخره دنج تره.تا بعد...

 

 

 

دوره گرد عشقم و تو کوچه ها در به درم ...

آغاز...

 

 السلام عليک يا فاطمة الزهراء

السلام عليک يا سيدة نساء العالمين من الأولين و الآخرين

السلام عليک ايتها الصديقة الشهيدة

ای بانوی آسمانی

 آسمان اين‌ شبها كه مي‌رسد، عجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش تازه مي‌شود و زخم شرمش سر باز مي‌كند...

زينب و ام‌كلثوم، كائنات را با موهاي خويش پريشان مي‌كردند. چروك بر پيشاني آسمان افتاده بودزمين از درد به خود مي‌پيچيدناله‌هاي فرشتگان داغ پيامبر را دوچندان مي‌كرد...

ولي چه بود آنچه آفرينش را بر پاي نگاه مي‌داشت؟

 آسمان، اين‌ شبها كه مي‌رسدعجيب بي‌قراري مي‌كند و زمين داغ دلش تازه مي‌شود و زخم شرمش، سر باز مي‌كند.
ملكوتيان حق دارند سر بر ديوار عرش بگذارند و هاي‌هاي گريه كنند.
و تنها خداست كه مي‌تواندتسلاي دل علي باشد.
 ماه حق دارد كه گوشه اختفا را بر گريه اختيار كند و ستارگان چه كنند، اگر سر بر شانه يكديگر نگذارند و مصيبت را زبان نگيرند

آن خانه نمي‌دانم آن شب به چه قدرتي بر پاي ايستاده بود آن مدينه چه مدينه‌اي بود كه چنين مصيبتي را تاب آورد و در هم نشكست آن چه   قبرستاني بود كه سرچشمه عصمت را در خويش فرو برد و دم بر نياورد، آن چه خاكي بود كه به خود جرأت داد، فاطمه را از علي جدا كند؟
چرا آن خانه بر جاي ماند؟ چرا مدينه ويران نشد؟ چرا آسمان در خود نپيچيد؟ چرا بغض زمين نتركيد؟ چرا عالم فرو نريخت؟...  

   فقط به عشق بانوی آیینه وآب

     

میانه....

 راز 

  تمام رنج هامان

  تاوان آن سیلی است 

 آه ای ستون سترگ و مهربان کائنات

 چهره کبود تو

 راز اعتراض ملائک بود

 بانو!

 نمی یابمت

 اما در کنار تو

 گریه مرسوم است

 مگر می توان پهلوی تو بود

 وشکسته نبود؟

ماه خسته

 بانوی صبر بانوی شبهای خسته ام !

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام !

 بازوی من !توان من! آرامش دلم !

 بانو ببخش که بی تو نشسته ام

 سر در درون چاه اگر راز گفته ام

 من داغدار قامت آن ماه خسته ام

 دل بسته تو بوده ام ای کوثر زلال

 بعد تو من به هیچ کسی دل نبسته ام

 نفرین به دشمنت که مرا داغدار کرد

 نفرین به دشمنت گل پهلو شکسته ام .

 

زایر عطر گل

 آمیخته چون روح در آب و گل ماست

 همواره مقیم دل نا قابل ماست

 ای زایر عطر گل کجا می گردی؟

 آرامگه حضرت زهرا همین جاست؛

           دل ماست

 چه بی گاه

 شب گیسوانت مهتابی شد , بانو

 و غروبت .....

 آه!

 تلخ ترین افق ؛ حتی

 خورشیدی این گونه را

  سرخ اما کبود -

 در آغوش نفشرده بود

   

ناله فرشته

 « چه آسان بر می خاست!

 و چه سخت بر می گرفتمش !

 چه خندان می آمد!

 و چه گریان می بردمش !

 چنین سهل وسخت

 جان از کسی نگرفتم

 به تقاص کدامین گناه

 خدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا !

 قبض روح زهرا را به من سپردی؟ »

ۀ

 آسمان را ناله فرشته ای پر کرده است

پایان...

و از امشب همراه با چاه ....

 

حال همه ما خوب است، اماتو باور نکن!

آغاز ....

خدايا به هرچه دل بستم ؛ تو دلم را شكستي ؛

 هر كجا خواستم دل دردمندم را آرامش دهم تو او را از من گرفتي

و در ميان توفان هاي . وحشت زاي حوادث رهايم كردي

 تا به هيچ چيز و هيچ كس جز تو دل نبندم .

                                                                         شهيد چمران

ميانه...

تقصير تو نبود ! خودم نخواستم چراغ قديمی خاطره ها ؛ خاموش شود ! خودم شعرهای شبانه ی اشک را ؛ فراموش نکردم ! خودم کنار آرزوی آمدنت اردو زدم ! حالا نه گريه های من دينی به گردن تو دارند ؛ نه تو چيزی بدهکار دلتنگی اين همه ترانه ای ! خودم خواستم که مثل زنبوری زرد ؛ بالهايم در کشاکش شهد ها خسته شوند و عسلهايم صبحانه ی کسانی باشند ؛ که هرگز نديدمشان ! تنها آرزوی ساده من اين بود ؛ که در سفره ی صبحانه ی تو هم عسل باشد ! که هراز گاهی کنار برگهای نوشته هايم بنشينی و بعد از قرائت بارانها ؛ زير لب بگويی : يادت بخير ! نگهبان گريان خاطره های خاموش ! همين جمله ؛ برای بند زدن شيشه ی شکسته ی اين دل بی درمان ؛ کافی بود ! هنوز هم که هنوز است ؛ از ديدن تو در خيابان خيس خوابهايم شاد می شوم ! هنوز هم جای قدمهای تو ؛ بر چشم تمام ترانه هاست ! هنوز هم همنشين نام و امضای منی ! ديگر تنها دلخوشی ام ؛ همين هوای گفتن است ! همين شکفتن شعله ! همين تبلور بغض ! به خدا هنوز هم از ديدن تو ؛ در پس پرده ی باران بی امان ؛ شاد می شوم ...

                                                     یغما گلرویی

پايان...

سلام!

حال همه ما خوب است

ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور

که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند

با این همه...

عمری اگر باقی بود

طوری از کنار زندگی می گذریم

که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد

و نه این دل نا ماندگار بی درمان!

نه "ریرا" جان!

نامه ام باید کوتاه باشد

ساده باشد

بی حرفی از ابهام و آینه

از نو برایت می نویسم

حال همه ما خوب است

اماتو باور نکن!

1 ماه تحمل كردم ...اما وسوسه نوشتن امان من رو بد جوري بريده بود ... دلگرمي دوستان كه بهم اميد رو تزريق كردند هم به اين موضوع اضافه شد تا دوباره بنويسم همين !!!!!!

 

كسي - فهم فهميدن فهميدني فهمم را - فهميد؟

آغاز...

خدایا.... 

     این بار اومدم بگم خسته شدم ...همین !!!!!

                          

میانه ...

ـ شما چرا این قدر کم حرف اید ؟

ـ من کم حرف نیستم . برعکس خیلی هم پرحرفم . پیوسته حرف می زنم . با خودم در درون خودم . اما این ها نمی گذارند حرفم را بزنم . این ها راستی پرحرف اند . هر جمله ای راسه بار تکرار می کنند و هر چیزی که می خواهند بگویند با سه جمله ی متفاوت می گویند .

براستی پر حرف اند . آدمی را به وحشت می اندازند . چیزی می پرسند و همین که میخواهم   پاسخ شان را بگویم آن ها حرف شان را ادامه می دهند . و من از گفتن منصرف می شوم .

بعد می گویند تو عبوس و کم حرفی . مگر حرف زدن در این محیط امکان دارد ؟ بعلاوه

آن قدر چرند و مبتذل می گویند که می ترسم سخنان من هم از همان قبیل باشد . آن وقت

ترجیح می دهم سکوت کنم .

یادداشت های شهر شلوغ    فریدون تنکابنی

 

به دلم نشست نمی دونم تو کدام وب بود ....

ايـن مثنـــوي حـديث پريشانــي مـن است

بشنو كه سوگنامه ي ويرانـه ي مـن است

امشب نه اينكه شـام غــريبان گرفتـــه ام

بلكـه بـه يُمـــن آمدنــت جــان گرفتـــه ام

وقتي نقاب، محـــور يكـــرنگ بــودن است

معيـار مهـــر ورزيمـان سنـگ بــودن است

ديگرچه جاي دل خوشي وعشق بازي است

اصلا كدام احمق از اين عشـق راضي است؟؟؟؟

اين عشـــق نيست فاجعـه ي قـرن آهن است

مـــن بودني، كه عاقبتش نيست بــودن است

حالا بــه حـــرفهــاي غـــريبـت رسـيـــده ام

فهميــــده ام كه خوبِ تــو را بــد شنيــــده ام

حـــق با تـــو بود از غم غـربت شكستـــه ام

بگـــذار صادقانـــه بگــــويم كــه خستـــه ام

بيــــــــــزارم از تمـــام رفيقـــان نــا رفيـــق

ايــنـها چـه قــــدر فاصلــــه دارند تا يميــــن

مــــن را به ابتــــذال نبــــودن كشـــانــده اند

روح مــــرا به مسنـــد پوچـــــي نشانــده اند

تـــا ايـــن بــــرادران ريـــا كـــار زنـــده اند

ايـن گــــرگ سيرتان جفــا كـــار زنـــده اند

يعقـــوب درد مي كشـد و كـــور مي شــــود

يوسُف هميشه وصله ي ناجــور مي شــــود

اينجــا نقــاب شيـــر بــه كفتـــار مي زنند

منصــور را حــرامين ِ بــد ،دار مي زنند

اينجــا كسي بـــراي كسي ،كس نمي شود

حتي عقـاب در خــور كــركس نمي شود

جايي كه سهم مَــرد به جز تازيانه نيست

حــق با تـــو بود ماندنمان عاقلانه نيست

ما مي رويم چون دلمان جاي ديگر است

ما مي رويم هــــر كه بماند مُخيّــر است

ما مي رويم گـــرچه زا لطــاف دوستـان

بر جاي جاي پيكرمان زخم خنجـر است

دل خــــوش نمي كنيـــم به عثمان ومذهبش

در ديــن مــا ملا ك مسلمــان ابــــوذر است

ما مي رويــم مقصــدمان نــا مشخص است

هرجا رويــم بي شك از اين شهر بهتر است

از سادگي است گــر به كسي تكيـه كرده ايم

اينجا كه گـــرگ با سگ گلــه بـــرادر است

مـا مي رويــم مانـدن ِ بـا درد فاجعــــه است

در عرف ما نشستن يك مَـرد فاجعــــه است

ديــــري اسـت رفتـــه انـد اميــــران قافلــــه

مــا مانـــده ايــم قــافلــــه پيـــــران ِ قافلــــه

اينجا دگـــر چه باب مــن و پاي لنگ نيست

بايــد شتـاب كـــرد، مـجــال درنــگ نيست

بــــر درب آفـتـــاب پــي بـــاج مي رويـــــم

مـــا هم بـــدون باج، به معراج مي رويـــــم

پایان.... 

پایان ؟؟؟؟

عزیزی می گفت :دعا کن هیچ وقت به روزمرگی دچار نشی ،روزمرگی آفت زندگیه و مرگ پایان اون.

خسته کننده  شدم ،خودم خوب می دونم .... خودم اینو احساس میکنم . دارم دچار روزمرگی میشم و الان حس میکنم باید تعطیلش کنم ....

امیدوارم این آخرین پستی باشه که براتون مینویسم و دعا کنید وسوسه نشم دوباره بیام سراغش ..!!!

خیلی ها توی  این فضای خیالی ، تو این دنیای اینترنتی  من رو مرهون محبتاشون کردن ،اما دو نفر این اواخر خیلی به من لطف داشتن ، ۲تا فرشته مهربون :

 فریدای مهربون که این اواخر نقش سنگ صبورم رو بازی میکرد

جمیله  خشن اما دوست داشتنی که مهربونی اون به دلم قوت می داد .

دلم برای همه دوستام تنگ می شه، اما.....

دلواپسي ندارم تا كه علي يارته

دستهاي پاك اين امام هميشه همراهته 

دلواپسي وقتي مي‌آد كه اعتقاد بميره 

دل آدم از روزگار بي‌اختيار مي‌گيره 

دست علي سپردمت تا بدوني دوست دارمت 

تو دست پاك اين امام با جون و دل مي‌گذارمت

 

تو رو دوستی خدا را ....

                                         چو از این کویر وحشت

                                                                       به سلامتی گذشتی

          به شکوفه ها به باران

                                                 برسان سلام ما را ....

یا علی

 

 

وخدایی که در این نزدیکیست

آغاز...

خداوندا  ...........

 مدتهاست که برایت نامه ای ننوشته ام ...

 خوب خودت خواستی ...

 چرا آن آخری را از زیر فرش برنداشتی و نخواندی ؟

 نکند دیگر تو هم از دستم خسته شده ای  ؟!  نمی دانم ...

 روز به روز بیشتر از تو دور می شوم ...

 راه را گم کردم گویا ... و خودم را نیز همینطور ...

 هنوز در پیچ و خم نادانسته هایم پرسه می زنم ...

 نمی دانم كه هستم چه هستم و چرا بايد باشم  و اصلا به كجا بايد برسم ! 

 روزها میگذرند ... حس میکنم به انتها نزدیکتر شدم ...

 هر روز تنها تر می شوم و این تنهایی تاریک و تلخ مرا هیچکس درک نمی کند ...

 خسته از این ر اه بی پایان ...

 خسته و رنگ پریده از وحشت بی تو بودن ...

 هنوز در گیر و دار احساسم دست و پا می زنم ...

 اما نه ...

 میدانم که هنوز سقوط نکرده ام ....

 می دانم آنجایی ... آن بالا  ...

 مرا می بینی و منتظر فرصتی هستی که دوباره بیایی پایین به پیشم ...

 هنوز هم  شب ها وقتی غرق می شوم توی خواب شاید بیایی کنارم  ...

  خداوندا ...

 من راه حلی برای این دلتنگی مرگ آور پیدا نکرده ام ...

 مشکل است پیمودن مسیر وقتی مقصد را ندانی ...

 دستم رابگیر

 راه را بر من بنمای .

 کمکم کن .

  

خدایا :تاروپود وجود مرا با غم و درد سرشتي، تو مار به آتش عشق سوختي، در كوره غم گداختي، در طوفان حوادث ساختي و پرداختي، تو مرا در درياي مصيبت و بلا غرق كردي، و در كوير فقر و حرمان و تنهايي سوزاندي.

مهربانم :

 تو را شكر ميكنم كه مرا سنگ زيرين آسيا كردي، و به من قدرت تحمل دادي كه اين همه درد و فشار را، كه در تصورم نميگنجيد، بر قلب و روحم حمل كنم، از مجالس جشن و شادي بگريزم و به مراكز خطر و بلا و درد و رنج پناه برم..

خالق درد آشنای من :

تو را شكر ميكنم كه به من درد دادي و نعمت درك درد عطا فرمودي، تو را شكر ميكنم كه جانم را به آتش غم سوزاندي، و قلب مجروحم را براي هميشه داغدار كردي، دلم را سوختي و شكستي، تا فقط جايگاه تو باشد.تو ميداني كه تار و پود وجودم با مهر تو سرشته شده است.

خدایا ،خدایا ،خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا.........

 

یا محول الحول والاحوال